Powstanie Groty ku czci Matki Bożej z Lourdes

Władze pruskie zwlekały z wydaniem pozwolenia na budowę kościoła i klasztoru, obawiając się, że franciszkanie będą działać na rzecz polskości Śląska. Realizacja pierwotnego projektu budowy była zatem niemożliwa.

Obchody 50. rocznicy objawień Matki Bożej w Lourdes natchnęły zakonników do stworzenia pomnika ku czci Matki Bożej, który stałby się zarazem obszernym miejscem do odprawiania nabożeństw. Miała to być grota na wzór lourdzkiej. Rząd pruski zezwalał na stawianie tego rodzaju obiektów, więc już w marcu 1905 roku ruszyły prace budowlane pod nadzorem niemieckiego architekta Karola Bauma. Konstrukcję groty wykonano z 188 tys. cegieł. Wymurowaną budowlę obłożono wulkanicznym tufem trachitowym. Ciemnobrązową skałę trachitową w ilości 150 ton sprowadzono z wulkanicznych gór Eifel nad Renem. Pochodzi ona z kamieniołomu w miejscowości Andernach.

Grotę poświęcono w sierpniu 1905 roku. W obecności blisko 30 tysięcy pielgrzymów aktu poświęcenia dokonał przełożony Kustodii św. Jadwigi z Wrocławia – o. Krystian Kozubek.