Słowo Arcybiskupa Katowickiego na I Niedzielę Wielkiego Postu 2022

„Każdy na miarę swoich możliwości, na miarę swego serca”.
Słowo Arcybiskupa Katowickiego na I Niedzielę Wielkiego Postu 2022 r.
Drodzy Diecezjanie!
1. Za naszą wschodnią granicą trwa regularna wojna. Nauka społeczna Kościoła
jednoznacznie potępia okrucieństwo wojny. Wojna jest nieszczęściem i nigdy nie jest
odpowiednim sposobem rozwiązywania problemów międzynarodowych; nigdy nim
nie była i nigdy nie będzie, ponieważ rodzi nowe, jeszcze poważniejsze konflikty. Gdy
wybucha wojna, staje się ona ryzykiem, od którego nie ma odwrotu, bezsensowną
rzezią, niszczącą teraźniejszość i zagrażającą przyszłości ludzi: Przez pokój nic nie
ginie, przez wojnę można utracić wszystko. W ostatecznym rozrachunku wojna jest
klęską wszelkiego autentycznego humanizmu, zawsze jest porażką ludzkości.
Media przynoszą nam z Ukrainy obrazy zniszczeń materialnych; kryją się
za nimi zniszczenia tkanki społecznej, życia całego społeczeństwa i tworzących je
rodzin. To właśnie one cierpią najbardziej, kiedy rozdzielone szukają bezpieczeństwa
także w naszym kraju. Polska jako ojczyzna Solidarności przyjmuje uchodźców
wojennych, przede wszystkim kobiety i dzieci oraz osoby starsze. Ten gest naszej
powszechnej gościnności dostrzegł papież Franciszek, który w minioną środę podczas
audiencji generalnej powiedział: „Pozdrawiam serdecznie wszystkich Polaków. Wy,
jako pierwsi, wsparliście Ukrainę, otwierając swoje granice, swoje serca i drzwi
swoich domów dla Ukraińców uciekających przed wojną. Hojnie ofiarujecie im
wszystko, czego potrzebują, by mogli żyć godnie, pomimo dramatu obecnej chwili.
Jestem Wam głęboko wdzięczny i z serca Wam błogosławię!”
Bracia i Siostry!
2. Jako pasterz Kościoła katowickiego jestem wam również głęboko wdzięczny
zarówno za pomoc już udzieloną, jak i deklarowaną. Struktury naszej archidiecezji
i jej parafii są otwarte na przyjęcie uchodźców. W Domu św. Marcina, prowadzonym
przez archidiecezjalną Caritas, i w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym
w Katowicach zostały uruchomione punkty recepcyjne; punkty pierwszego kontaktu,
w których uchodźcy wojenni otrzymują podstawową pomoc i mogą bezpieczne
skorzystać z miejsca i czasu wytchnienia przed dotarciem do punktu docelowego.
2
Na rzecz uchodźców skutecznie działają struktury państwa i samorządów,
służba zdrowia i służby mundurowe, harcerze i liczni wolontariusze, wielka rodzina
pomagających.
Bracia i Siostry! Nasza pomoc udzielana uchodźcom nie wyczerpuje się
w pomocy materialnej, trzeba im wsparcia duchowego, doświadczenia życzliwości,
przyjęcia i akceptacji. Należymy do jednej ludzkiej rodziny oraz
do wspólnoty ochrzczonych w różnych siostrzanych Kościołach i modlimy się
do naszego wspólnego Ojca w niebie. Warto więc pamiętać, jak wiele nas łączy
i wspólnie z uchodźcami modlić się o pokój, nadal ofiarując w tej intencji post
i modlitwę. Proszę chorych i cierpiących, by ofiarowali swój ból, samotność
i cierpienie w tej najważniejszej dziś intencji.
3. Kiedy w 1963 r. ludzkość stanęła na progu wojny nuklearnej, papież pokoju
Jan XXIII napisał w encyklice Pacem in terris (Pokój na ziemi), skierowanej
do „wszystkich ludzi dobrej woli”, że osiągnięcie pokoju nie będzie możliwe bez
„całkowitego rozbrojenia”, które dokonuje się w „sercach ludzkich” (por. PT 113).
To duchowe rozbrojenie serc jawi się jako podstawowe zadanie chrześcijańskie
właśnie teraz, właśnie dziś, kiedy na progu Wielkiego Postu apostoł Paweł woła:
„W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem”, zaś Kościół zaprasza nas
do korzystania z sakramentu pokuty i pojednania, jako że konieczna jest Boża pomoc
i łaska.
Niech troska o pokój ludzi pojednanych z Bogiem objawia się dziś
w materialnej i duchowej pomocy ofiarom wojny, w wytrwałej modlitwie o pokój
i w poszerzaniu własnym zaangażowaniem przestrzeni pokoju, w odbieraniu wojnie
zawłaszczonego terytorium serca.
Niech wyraża się to wielkopostnym procesem oczyszczania serca na trzech
płaszczyznach: posiadania, używania i panowania.
Te trzy słowa to inne imiona wielkopostnych uczynków miłosierdzia: postu,
jałmużny i modlitwy, do których zachęca swoich uczniów nasz Zbawiciel. Pierwszy
uczynek wzywa do powstrzymania się od szeroko pojętej konsumpcji, drugi i trzeci
do pomnożenia pozytywnego działania.
Mobilizuje nas do tego również papieska intencja Apostolstwa Modlitwy
na marzec bieżącego roku. Papież Franciszek wzywa: „Módlmy się, abyśmy my,
chrześcijanie, w obliczu nowych wyzwań bioetycznych wspierali ochronę życia
modlitwą i działaniami społecznymi”.
Nowym wyzwaniem jest dzisiaj ta śmiercionośna wojna za naszą wschodnią
granicą. Jesteśmy więc wezwani, aby wspierać ochronę życia obywateli Ukrainy
modlitwą i działaniami społecznymi. W suplikacjach wołajmy wytrwale o pokój
i chrońmy życie uchodźców wojennych, każdy na miarę swoich możliwości, na miarę
swego serca.
3
Drodzy Diecezjanie!
Modlę się o błogosławiony dla nas wszystkich czas Wielkiego Postu, czas
pamiętania o tym, że „nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które
pochodzi z ust Bożych”.
W tym czasie pojednajcie się z Bogiem i bliźnimi, pamiętając, że w każdej
Eucharystii zmartwychwstały Pan obdarza nas pokojem. To w Jego imię jesteśmy
„posłani w pokoju Chrystusa”: w świat wojny jako słudzy i apostołowie pokoju.
Z serca wszystkim błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!
† Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita
Katowicki